Wee de Overwonnenen 
Germanen, Kelten en Romeinen in de Lage Landen 

De geschiedenis van de Lage Landen zo rond het jaar 0 is op z’n zachts gezegd nogal verwarrend. Er zijn Germanen en Franken, die weer zijn onderverdeeld in volksstammen. We zijn gewend om mee te kijken met Romeinse schrijvers zoals Julius Caesar en Tacitus. Zij informeren ons over de Lage Landen maar zij kijken wel door een Romeinse bril en waren zeker niet vrij van politieke propaganda, denkbeelden en opinies. Maar hoe beleefde de lokale bevolking de  veroveringen door de Romeinen? Wat is hun kant van het verhaal?

Alexander Bunt begint zijn verhaal over de bewoners van onze streken ruim voor de komst van de Romeinen. Daarna volgen wij hem stap voor stap in de voetsporen van de veroveraars en de overwonnenen. Wij zien hoe er bijvoorbeeld genocide wordt gepleegd op sommige volken, waarna andere volken worden gevraagd om voor de verdediging de vrijgekomen gebieden in te nemen. Andere volken zoeken juist bescherming onder de vleugels van het machtige Rome omdat ze in hun oorspronkelijke  woongebied bedreigd worden door  andere ‘Barbaarse’ volken. Kortom, de schrijver weet de knoop van de wisselende en vaste woongebieden, wisselende kansen en bondgenootschappen helemaal te ontrafelen. Daarnaast leven we mee met verraad (aan beide kanten), veldslagen, overwinningen en nederlagen.

‘Wee de Overwonnenen’ leest als een spannend verhaal. Alexander van de Bunt neemt ons mee naar ‘de rand van de wereld’. Hij schrijft in de inleiding: ‘Dit is het verhaal van twee werelden die voorbestemd waren elkaar te kruisen en eens en voor altijd te veranderen’.