De archeologie van leren schoeisel in de middeleeuwen en nieuwe tijden in Vlaanderen

De archeologie van leren schoeisel in de middeleeuwen en nieuwe tijden in Vlaanderen. Een chronologische, technische en typologische studie. Analyse en interpretatie.

Moens, J. 

Paperback, 2 dln 547 en 251 pp. Rijk geïllustreerd. Spa uitgevers 2020

Na de boeken over schoeisel van Goubitz en Volken volgt hier het derde grote standaardwerk over schoenen, maar dan specifiek over Vlaanderen. In totaal heeft Jan Moens 38 leerensembles onderzocht, waarvan er 20 voorzien waren van een absolute datering en de overige 18 gedateerd konden worden op ander vondstmateriaal.

Methodologisch worden twee kenmerken geïntroduceerd om schoenzolen te determineren, op basis van de gelenginsnoering en de zoolsymmetrie. Voor het bovenleder is een werk-typologie opgebouwd die rekening houdt met de bestaande typologieën van Goubitz en Volken. Zooltypen en neustypen willen veranderen in de door Jan Moens vastgestelde vijf tijdvakken. Sommige schoentypen komen maar in een korte periode voor, andere daarentegen over een heel lange periode. Primaire snijpatronen veranderen ook in de loop der tijd.

Er wordt ook aandacht besteed aan de productieprocessen van schoenmakers en schoenlappers en waar deze beroepen hun activiteiten uitoefenden binnen de stedelijke context. Als vondstcomplexen voldoende grote aantallen zolen opleveren, kan gekeken worden naar de demografische samenstelling, de verdeling kinderen-volwassenen. Ook blijkt dat kinderschoenen vaak een kleine maat volwassen schoenen betreft, hoewel bepaalde typen meer in trek zijn bij kinderen.

Het is een uitvoerige studie geworden waarbij alle mogelijke aspecten aan de orde komen. Leeronderzoekers hebben deze studie nodig mede door nieuwe inzichten en als aanvulling op de reeds eerder verschenen werken.